Kazbegi

Jakos nie sluzy nam gruzinskie jedzenie, polska flora jelitowa zdecydowanie rozni sie od tutejszej. Najpierw ja przed 2 dni walczylam z bolem brzucha, od dzis Tomek. Dobrze, ze wzielismy leki z Polski. Zapomnielismy tylko o nifuroksazydzie. Niby lek stary i nieskuteczny, ale my jakos w niego wierzymy.. Zwlaszcza w podbramkowych sytuacjach. Kiedy idziemy do apteki poprosic o jedno opakowanie, panie za okienkiem nie moga pojac o co chodzi. Mimo, ze mowimy nazwe substancji czynnej, piszemy ja na kartce, one dalej wymieniaja: loperamid, imodium. W koncu udaje sie. Opozniamy nieco nasz wyjazd do Kazbegi, ale jedziemy. Na Didube wsiadamy do marszrutki - jakos tu wygodniej i wiecej miejsca na nogi niz zwykle. Fotele z rosyjskiego Neoplana, choc stare, to wygodne. Wsiada z nami trojka Polakow, mieszkali w tym samym hostelu. Jada zorganizowana ekipa szukac ciala Polaka, ktory zaginal w gorach w zeszlym roku. 2 ciala zostaly juz znalezione, jedno jeszcze nie. W hostelu przypadkowo, zamiast wody Borjomi kupuja czacze w butelce Borjomi. Taki niefart;)
Droga Wojenna bardzo malownicza, ale chyba nie z tego powodu butelka Borjomi nie wytrzymuje cisnienia w rekach Mateusza i pęka. Cala zawartosc wylewa sie na jego spodnie. Upijamy sie samym zapachem ;)
Kazbegi to nazwa rosyjska, pochodzi od nazwiska urzednika, ktory mieszkal w miejscowosci i stlumil powstanie antyrosyjskie w latach 20. XX wieku. Zwiazek Radziecki w ten sposob uhonorowal jego "chwalebne" czyny. W XXI wieku powrocono do nazwy Stepancminda, aczkolwiek nie slyszalalam, zeby ktorykolwiek Gruzin choc raz powiedzial "gruzinską" nazwe.

Na jedna nocke logujemy sie u Mai Sujashvili i zamierzamy ruszyc do Cmindy Sameby. Nie obedzie sie jednak bez herbatki i nalesnikow od Mai i jej synowej. Tomek zostaje dodatkowo ugoszczony herbatą ze swiezej miety. Poznym popoludniem wyruszamy, tak zeby zdazyc wrocic przed zmrokiem. Pieknie sie szlo, acz troche sie zmeczylismy... Jestesmy zachwyceni widokiem.

Zdjęcia (2)

Komentarze (0)